Apel do rządu, Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej
Apel do rządu, Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej
Cieszy zapowiedź, że emerytury pracowników komunistycznego MSW będą zmniejszone do poziomu 2100 zł. Oby tak się stało. My jednak uważamy, że powinny one być zmniejszone do poziomu najniższej emerytury! Z takich emerytur musi przecież dzisiaj żyć bardzo wielu uczciwych Polaków, a tu chodzi o ludzi, którzy uprzednio czerpiąc z tego wyjątkowe profity, dobrowolnie służyli tym, co Polskę zdradzali i ciemiężyli. Obniżenie emerytur pracownikom MSW, musi być jednak tylko pierwszym krokiem ku sprawiedliwości.
1. Trzeba, aby równolegle lub wyprzedzająco również na drodze ustawy Sejm Rzeczypospolitej orzekł, iż zarówno urząd bezpieczeństwa, a po nim służba bezpieczeństwa oraz odpowiednie służby wojskowe PRL - były organizacjami przestępczymi i zbrodniczymi! Będzie to oczywiste w świetle posiadanych dowodów takiej właśnie działalności tych organów w latach 1944-1989. Krok ten jest konieczny, aby na tym polu ostatecznie odciąć się od państwa komunistycznego oraz, aby byłym funkcjonariuszom organów przemocy PRL pokrzyżować cyniczne plany formalno-prawnych gierek w kraju i zagranicą w obronie tzw. praw nabytych. Członkowie organizacji przestępczych nie mają prawa do korzystania z owoców przestępstwa. I to niezależnie od tego, czy ktoś był w nich jakimś hersztem lub "tylko tam sprzątał". Ustawa taka będzie też aktem elementarnego zadośćuczynienia moralnego i prawnego wobec wszystkich ofiar tych komunistycznych instytucji, których jedyną "pracą" była pacyfikacja i eksterminacja ludzi z powodów politycznych. Ustawa zadośćuczyni tym, którym za chęć życia w wolności zrujnowano zdrowie, życie rodzinne, dobytek oraz życiowe kariery. Zadośćuczyni też pamięci tysięcy patriotów, których w latach 1944-1989 tak czy inaczej po prostu wymordowano.
2. Skoro politycy od trzech lat nie uwzględniają obywatelskiego projektu ustawy, opracowanego i przyjętego przez środowiska weteranów opozycji antykomunistycznej z terenu całego kraju, uznajemy za niezbędne, aby osobom, które posiadają status działacza opozycji antykomunistycznej i/lub osoby represjonowanej, z mocy ustawy przysługiwały choć takie same uprawnienia, jakie kombatantom militarnym przyznaje ustawa o kombatantach.
3. W Parlamencie trwają prace nad nowelizacją skandalicznej ustawy O Pomocy Działaczom Opozycji Antykomunistycznej i Osobom Represjonowanym z powodów politycznych. Na ręce rządu oraz posłów i senatorów postulowane są więc różne pojedyńcze propozycje. Stąd my również popieramy poprawki do ustawy, jakie 15 czerwca 2016 r. na posiedzeniu połączonych komisji Senatu RP, zgłosił szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Jednakże stoimy na stanowisku, że - pierwszą niezbędną sprawą jest zniesienie kryterium dochodowego, które prawie wszystkim osobom zasłużonym uniemożliwia uzyskanie przewidzianego w ustawie miesięcznego świadczenia finansowego. Sam fakt istnienia takiego kryterium jest środkiem niegodnym, ponieważ dzieli ono i dyskryminuje środowisko weteranów opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane. Czegoś tak obrzydliwego nie ma w ustawie o kombatantach. Nie liczą się zasługi w walce o niepodległość Polski, ale tylko to, czy jesteś nędzarzem, który żyje na poziomie pomocy społecznej. Obecnie bowiem tylko takie osoby zasłużone łaskawie uprawnione są do finansowego świadczenia.
4. Uznajemy za niezbędne, aby osobom, które posiadają status działacza opozycji antykomunistycznej i/lub osoby represjonowanej, okresy pozbawienia wolności, a także okresy pozbawienia pracy z powodów politycznych - zaliczać do emerytury jako okresy składkowe według wskaźnika 2,6 zamiast jak dotąd 1,3.
5. Osoby uprawnione statusem działacza opozycji antykomunistycznej i/lub osoby represjonowanej, podobnie jak kombatanci militarni - muszą uzyskać prawa do szczególnej opieki medycznej, ponieważ wszyscy oni w wyniku doznanych z powodu prześladowań stresów i przejść, mają przedwcześnie, nieodwracalnie i bardziej od innych zniszczone zdrowie fizyczne i psychiczne.
6. Osoby represjonowane z powodów politycznych w PRL, obecnie mogą dochodzić na drodzesądowej odszkodowań i/lub zadośćuczynień za straty doznane w zasadzie jedynie w okresie bycia pozbawionym wolności. Jest to głęboko niesprawiedliwe, ponieważ władze PRL z powodów politycznych prześladowały ludzi nie tylko pozbawieniem wolności, ale i na wiele innych sposobów, w wyniku czego doznali oni także wielu trwałych szkód na zdrowiu i strat materialnych, czasem bardziej tragicznych od tych, jakie wynikały z faktu uwięzienia. Dlatego znowelizowana ustawa musi uprawniać do dochodzenia przed sądem o odszkodowania i/lub zadośćuczynienia również za wszystkie inne doznane represje, a nie tylko za czas pozbawienia wolności. Ponadto, musi chodzić o represje doznane przed 13 grudnia 1981, jak i po tej dacie. W zasobach archiwalnych IPN są bowiem dowody, jak niektórzy działacze NSZZ "Solidarność" byli represjonowani już przed wprowadzeniem stanu wojennego mimo, że związek ten do 13 grudnia 1981 r. działał legalnie.
7. Prawo do dochodzenia o odszkodowanie i/lub zadośćuczynienie ustawa musi zapewnić takżeosobom, które wiarygodnie wykażą, że z powodów politycznych ukrywały się po 13 grudnia 1981 r. Okres taki winien być też zaliczany do ich emerytury jako okres składkowy według wskaźnika 2,6. Życie w ukryciu niekiedy przez całe lata, u osób, które to dotyczyło, spowodowało bowiem również trwałe straty materialne i zdrowotne oraz olbrzymie szkody w życiu rodzinnym i zawodowym.
8. Obecnie zarówno ustawa o kombatantach, jak i ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej, mówi również o osobach represjonowanych. Tak być nie może. Osobami represjonowanymi z powodów politycznych w całym okresie PRL, musi zajmować się tylko jedna z tych ustaw, i naszym zdaniem, powinna to być ustawa, która dotyczy weteranów opozycji antykomunistycznej.
W imieniu Stowarzyszenia Porozumienie Katowickie 1980 - Andrzej Rozpłochowski, prezes oraz współautor obywatelskiego projektu ustawy.
Katowice, 25.06.2016
